TouchTheSky's soup

“ Poprzez stosowanie zasad savoir-vivre’u w życiu codziennym możemy wpływać na nasze otoczenie i, choćby na małą skalę, być inspirującym przykładem dla innych. Niewykluczone, że gdy machniecie kierowcy ręką w podziękowaniu za miły gest, następnym razem będzie on bardziej skłonny wpuścić innych na swój pas ruchu. Nigdy nie wiadomo, co może wyniknąć z niewinnego skinięcia dłonią. ”

Reposted from florentyna via wszystkodupa

“ - Pamiętasz, co odkrył Kubuś Puchatek? - powiedział Dmuchawiec, gładząc Kreskę
po ostrzyżonej głowie. - Jedzenie miodu jest bardzo miłe. Ale jest taka chwila, tuż przed rozpoczęciem jedzenia, kiedy jest jeszcze milej, niż w chwili, gdy się już je. ”

Reposted from cudoku via wszystkodupa

“ Pomyśl jaki świat byłby piękny, gdyby ludzie spotykali się w odpowiednich momentach życia. A nie o parę lat i zdarzeń za późno, za wcześnie. Gdyby mówili to, o czym tak zaciekle milczą. Ile nocy byłoby przespanych, ile serc nie aż tak pustych. ”

Reposted from MsChocolate via wszystkodupa

“ Musisz mieć kogoś, komu nie przeszkadzają Twoje poplątane włosy i mokre od deszczu końcówki. Kogoś, przy kim będziesz mogła smarkać nos w chusteczkę, a On i tak będzie patrzył na Ciebie z miłością. Kogoś, przy kim będziesz zasypiać w spokoju i budzić się, nadal trzymając Jego dłoń. Kogoś, na kogo popatrzysz, jak śpi i z oczu polecą Ci łzy, bo poczujesz, że masz wszystko. Musisz mieć kogoś, kogo będziesz całować namiętnie w ciągu dnia i delikatnie na dobranoc. Kogoś, za kim będziesz tęsknić, mimo zaledwie jednego dnia rozłąki. Kogoś, kto będzie dawał Ci wygrywać w ping ponga i inne gry, w które będzie grał tylko dlatego, bo Ty będziesz tego chciała. Kogoś, kto Cię przytuli nawet, gdy będziesz mu dokuczać. Kogoś, kto będzie Cię zwyczajnie kochał. Po prostu. Bez żadnego ‘ale’. Kochać tak, jak się powinno kochać. Prawdziwie. ”

Reposted from heavencanwait via atraversiamo

“ Najważniejsze, żeby pokochać siebie. I wybaczyć sobie. Wszystko, nawet największe błędy. I nie wspominać swojej historii, tylko ją tworzyć. ”

Reposted from corvax via atraversiamo

“ Nie bój się chwycić Ją mocniej i przytulić do siebie, nie bój się dać klapsa, gdy akurat się schyla, jeżeli się zezłości, to przytul Ją chwytając mocno za pośladki, całuj Ją po szyi i nie bój się zerwać z Niej ubrania. Posadź Ją na blacie w kuchni i nie bój się tego co masz w tym momencie w głowie, zwyczajnie to zrób, nie myśl o niczym innym jak o tym czy uda Ci się sprawić aby po wszystkim padła na podłogę, bez słów, prawie bez oddechu, gubiąca wzrok między Tobą a sufitem, cała drżąca, zatracona w tej właśnie chwili i w tym momencie, w którym Ty przestałeś się bać a Ona zaczęła, bo nie do końca rozumie czemu ma ciągle mokro w majtkach a nie jak dotąd na poduszce.. ”

Reposted from MsChocolate via pikkumyy

“ Myślę, że nie jest żadną trudnością kogoś zniszczyć. Siła destrukcji w niektórych osobach bywa ogromna. Zdecydowanie trudniej podnieść drugą osobę z ziemi, otrzepać z brudu i na nowo pomóc jej się odbudować. Niszczyć potrafi każdy. To naprawdę żadna sztuka. Ale dać miłość, wsparcie i ciepłe serce - to już trudniej. A przecież właśnie to jest prawdziwym arcydziełem życia. ”

Reposted from MsChocolate

“ Przyjdzie jesień. Twarze będą jak potargane liście. (...) Jest inaczej. Krócej i jakoś tak niecierpliwie. Ludziom się spieszy. Do kawy. Oglądają swoje ręce i zegarki. Raz wydaje ci się, że jesteś różą, za chwilę opadasz. Z sił i płatków. Zmywam resztki lata z ramion. Przyjdzie burza. Będą inne piętra, oczy, śniadania i usta. Kogoś poznam. Ktoś pozna mnie. Nie znam planu, jaki pisze dla mnie przeznaczenie, ale znam zapach jesieni, która nadchodzi. Która będzie się szarpać z miłością. Z listami. Przy której kawa stanie się ustami… a usta kawą. ”

Reposted from MsChocolate

“

Pyta mnie, czy jestem szczęśliwy. Nie wiem co odpowiedzieć. Jak leżę obok niej, to tak. A poza tym, poza leżeniem obok niej, to nie wiem.

”

Reposted from unmadebeds via completelydifferent

“ Syndrom Stendhala to termin medyczny. Odnosi się do stanu, kiedy obraz albo inne dzieło sztuki jest tak piękne, że oszałamia widza. To forma szoku. Kiedy Stendhal zwiedzał kościół Santa Croce we Florencji w roku 1817, opowiadał, że omal nie zemdlał z zachwytu. Ludzie doznają wtedy palpitacji serca. Mają zawroty głowy. Patrząc na wielkie dzieło sztuki, człowiek zapomina, jak się nazywa, zapomina nawet, gdzie się znajduje.  ”

Reposted from vesania via completelydifferent